Είναι γεγονός ότι στην τρέχουσα συγκυρία η Ελλάδα διανύει μια δύσκολη πολιτική περίοδο. Η πολιτεία και οι θεσμοί της και οι πολίτες έχουμε υποστεί πολλά και πολλαπλά πλήγματα από τις τρέχουσες πολιτικές, πρακτικές, οι οποίες ραγδαία και σε μεγάλο βαθμό έχουν υποβαθμίσει τη λειτουργία, την επάρκεια και την αξιοπιστία θεσμών και πολιτών, υποβιβάζοντάς μας σε χαμηλό έως εξαιρετικά χαμηλό επίπεδο ανταπόκρισής μας στην τρέχουσα πραγματικότητα.

Με αφορμή τη σημερινή 8^η Μάρτη, Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, θα πρέπει να επισημάνουμε ότι για κάποιους πολίτες και μάλιστα ένα αρκετά μεγάλο αριθμό όπως είναι οι γυναίκες βρίσκονταν πάντα σε μειονεκτική κατώτερη θέση σε σχέση με την ισχύουσα κοινωνικο-οικονομική κατάσταση, βιώνοντας διαχρονικά μικρές ή/και μεγάλες, όπως και τώρα, κακές συνθήκες από τη θέση τους αυτή. Αναγνωρίζοντας τη συμβολή του κι έτσι συνεχίζοντας, επί 16 χρόνια (1998 – 2015), μετά από τα 4 πρώτα χρόνια λειτουργίας του στο Εργατοϋπαλληλικό Κέντρο Θεσσαλονίκης, τη λειτουργία του Κέντρου Κοινωνικής Υποστήριξης Γυναικών – Ε.Κ.Α.Ψ.Υ., ως δράση – παρέμβαση του συλλόγου «Εταιρία για τον Κοινωνικό Αποκλεισμό και την Ψυχική Υγεία» ενάντια στη βία κατά των γυναικών, βρισκόμαστε σε άμεση, καθημερινή επαφή με τις συνέπειες και τις βλάβες που προκαλεί αυτή η χαμηλή κοινωνική θέση και η αέναη συντήρησή της.

Θα ενδυναμώνονταν οι δράσεις των γυναικών, οργανωμένων και μη, αν οι εθνικές δράσεις οι οποίες προτείνονται και αποφασίζονται μέσα από τους θεσμούς αναβάθμιζαν τη χαμηλή κοινωνική θέση μέσα από λειτουργικούς, επαρκείς, αξιόπιστους νόμους, πολιτικές, πρακτικές. Έτσι θα μπορούσε να δημιουργηθεί ένα περιβάλλον στο οποίο οι δράσεις ενάντια στη βία κατά των γυναικών, ένα σοβαρό κοινωνικό πρόβλημα δημόσιας υγείας, θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί. Αναγκαία, επιβεβλημένη και ενδεικνυόμενη από τις διεθνώς επιτυχημένες πολιτικές, πρακτικές και τις συστάσεις τους είναι η ενεργή δράση των ίδιων των γυναικών και των φορέων/συλλογικοτήτων τους ενάντια στη βία κατά των γυναικών. Ευπρόσδεκτη επίσης είναι και κάθε αρωγή/βοήθεια/υποστήριξη των πολιτών και της πολιτείας, από τους άντρες, το κράτος και τους θεσμούς του, καθώς μπορεί να συμβάλλει στην ενδυνάμωση των δράσεων των γυναικών, ατομικών και συλλογικών.

Γιατί όσο οι ίδιες οι γυναίκες αναθέτουν ατομικά ή/και συλλογικά/κοινωνικά ή/και επιτρέπουν αναλόγως δράσεις σε άλλους/ες –άντρες, κράτος, θεσμούς-, η αναβάθμιση της θέσης και η βελτίωση των συνθηκών που απορρέουν από τη θέση αυτή θα παραμένει αενάως χαμηλή, άρα και η όποια μορφής βία υφίστανται οι γυναίκες από τη χαμηλή αυτή θέση θα συνεχίζει ατελείωτα.

Γιατί το κράτος και οι θεσμοί του δε μπορούν επαρκώς και αποτελεσματικά να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα αφού, θεσμικά, από τη μια το παράγουν και το αναπαράγουν μέσα από ιεραρχίες και εξουσίες οι οποίες ευθύνονται για την άσκηση βίας και σε διαπροσωπικό επίπεδο και από την άλλη τόσο στις αποφάσεις όσο και στον τρόπο λήψης των αποφάσεων για δράσεις για τις γυναίκες, κατά κύριο λόγο, απουσιάζουν οι γυναίκες και κατ’ επέκταση οι ανάγκες τους, όπως επισημαίνεται από την Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας, μετά από την εκπόνηση εκτεταμένης παγκόσμιας έρευνας για τη βία που δε συμμετείχε η Ελλάδα και την ανάλογη έκδοσή της το 2002.

Γιατί στην τρέχουσα πολιτική, πρακτική ακόμα και των ίδιων των γυναικών αλλά και των άλλων –αντρών, κράτους, θεσμών- που ασκούν δράσεις υπέρ των γυναικών όπου φαίνεται να κυριαρχούν ο παραγοντισμός, ο ηγεμονισμός, και άλλες μαθημένες πρακτικές των πολιτικών αναπαραγωγής των κυρίαρχων ιεραρχιών, εξουσιών, επιλέγουμε να νιώθουμε την ασφάλεια, την επάρκεια και την αξιοπιστία των δράσεων εκείνων που δημιουργούνται, διοικούνται, λειτουργούν από γυναίκες, αναγνωρίζοντας και υιοθετώντας την ακόλουθη θέση της Christine Delphy, την οποία έχει διατυπώσει το Μάιο του 2004 στη LE MONDE diplomatique στο άρθρο της «Ο μεγάλος μύθος της ισότητας»:

‘…Κανένα ίχνος συμπόνιας δε μπορεί να αντικαταστήσει την εμπειρία. Η συμπόνια δεν είναι εμπειρία…πολλές γυναίκες εκφράζονται για την ίδια την καταπίεσή τους με αποστασιοποιημένο λόγο. Όμως, αν η καταπίεση δεν τροφοδοτείται από τη βιωμένη εμπειρία, σχεδόν σαρκική, συνείδηση της πραγματικότητάς της, ο πολιτικός αγώνας γίνεται φιλανθρωπικός. Όταν οι γυναίκες γίνονται φιλάνθρωπες απέναντι στον εαυτό τους, όταν δε θυμούνται πια ή θέλουν να ξεχάσουν ότι αυτές είναι τα ταπεινωμένα και προσβεβλημένα άτομα για τα οποία μιλούν, τότε έχουν χάσει πια τη δύναμή τους…’

Γιατί η βιωμένη εμπειρία των 16 χρόνων στην ενεργή δράση του Κέντρου Κοινωνικής Υποστήριξης Γυναικών όπως επίσης και τα 2717 άτομα που υποδέχθηκε/υποστήριξε κατά της βίας –γυναίκες που μοιράστηκαν μαζί μας την εμπειρία της βίας στη ζωή τους και πολίτες, φορείς, επαγγελματίες που αναζήτησαν την υποστήριξη/εκπαίδευση/ενημέρωσή τους σε θέματα βίας, μας επιβεβαιώνουν τα παραπάνω. Γιατί στην ενεργή δράση των 11 χρόνων που ο σύλλογος «Εταιρία για τον Κοινωνικό Αποκλεισμό και την Ψυχική Υγεία» αναγνώρισε τις διαστάσεις του κοινωνικού προβλήματος της βίας κατά των γυναικών και συνέχισε τη λειτουργία του Κ.Κ.Υ.Γ., με το ανάλογο κοινωνικό και οικονομικό κόστος, και ως επί το πλείστον από ιδίους πόρους, προσφέροντας, σε τοπικό και εθνικό επίπεδο, στην ενημέρωση, την υποστήριξη θυμάτων και θυτών, γυναικών και αντρών, και των οικογενειών τους και την εκπαίδευση πολιτών, επαγγελματιών, φορέων έχουν αναδειχθεί σε διοικητικό, κοινωνικό, πολιτικό και επιστημονικό επίπεδο τα παραπάνω.

Φαίνεται η πολιτεία και οι πολίτες, γυναίκες και άντρες, να μην αναγνωρίζουν και να είναι απρόθυμες/οι να εναρμονιστούν με τα παραπάνω ακόμα και αυτές/οί που είναι ενήμερες/οι για αυτά. Έτσι αναμφίβολα και αναμενόμενα οι πολιτικές και οι πρακτικές όπως τις βιώνουμε τόσα χρόνια και άλλα ακόμα θα συντηρούν και θα αναπαράγουν τη χαμηλή κοινωνική θέση των γυναικών και τις κάθε είδους εμπειρίες που προκύπτουν από αυτή τη θέση όπως και την εμπειρία της βίας, ανεξάρτητα από κάθε υψηλή, μεσαία, χαμηλή πρόσβαση της καθεμιάς ατομικά στα προνόμια της τρέχουσας κοινωνικο-οικονομικής κατάστασης.

Έτσι η ενεργή δράση κατά της βίας χρειάζεται πρωτίστως εμάς τις γυναίκες ενεργές και όχι ‘το σωτήρα-άντρα-πατέρα-κράτος-θεσμό’ για να καλύψει τις δικές μας ανάγκες αναπαράγοντας την κατώτερη κοινωνική μας θέση. Η συμβολή του κράτους,  χρειάζεται στην αναγνώριση της κατάστασης έτσι ώστε να συντρέξει και να διαμορφώσει θεσμικά εκείνο το περιβάλλον που να έχει ‘χώρο’, επάρκεια, αξιοπιστία για την ανάπτυξη δράσεων των ενεργών γυναικών και των φορέων τους, που όμως ακόμα αποτελεί ζητούμενο. Αλλιώς κάθε ενεργή δράση θα καταλήγει σε ‘περιπέτεια’ για όσες/ους, μόνιμα ή περιστασιακά, με και χωρίς ημερομηνία λήξης, αναγνωρίζουν το πρόβλημα και επιλέγουν να είναι ενεργές/οί κατά της βίας.

Έτσι, με την ασφάλεια, την επάρκεια και την αξιοπιστία που μπορούν να προσδώσουν οι ίδιες δράσεις των γυναικών και η διαθεσιμότητα, προσφορά της καθεμιάς μας στην αναβάθμιση της δικής μας κοινωνικής θέσης, θα μπορέσουμε να ελπίζουμε στην αυτοδιάθεση και την άσκηση των ατομικών και κοινωνικών μας δικαιωμάτων με όρους ισότητας και δημοκρατίας.

Με αφορμή τη φετινή 8 Μάρτη – Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, ευελπιστούμε στη νέα εποχή και τις νέες προκλήσεις που έχει αναδείξει η ψήφος και εμπιστοσύνη των πολιτών στον προοδευτικό χώρο της Ελλάδας να υπάρξει και η ανάλογη προοδευτική αρωγή/υποστήριξη τόσο των δράσεων ενάντια στη βία κατά των γυναικών όσο και των δράσεων για τη δημοκρατική εναρμόνιση τόσο της θέσης των γυναικών όσο και άλλων ανθρώπων που είτε ανήκουν σε μη προνομιούχες κοινωνικές τάξεις είτε, λόγω της τρέχουσας δύσκολης κατάστασης, έχουν περιέλθει σε μη προνομιούχα συνθήκη.

……………………

Δευτέρα 9 Μαρτίου 2015

• Από τις 11.00 π.μ. έως τις 3.00 μ.μ. το Κέντρο Κοινωνικής Υποστήριξης Γυναικών – Ε.Κ.Α.Ψ.Υ., στο πλαίσιο του Σχεδίου Δράσης ΕΝΕΡΓΕΣ/ΟΙ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΒΙΑΣ, θα βρίσκεται στην Πλατεία Αριστοτέλους, στο ύψος της οδού Ερμού, για να ενημερώσει, συζητήσει και να απαντήσει σε γυναίκες και άντρες της Θεσσαλονίκης σε θέματα που απασχολούν και αφορούν τη βία κατά των γυναικών.
• Στις 7.00 μ.μ., συναντιόμαστε στην Εταιρία για τον Κοινωνικό Αποκλεισμό και την Ψυχική Υγεία, Εγνατίας 95, 3ος όροφος, κόβουμε την πίτα μας, ενημερωνόμαστε για τις δράσεις του συλλόγου και συμμετέχουμε στις βιωματικές δραστηριότητες του Σχεδίου Δράσης ΕΝΕΡΓΕΣ/ΟΙ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΒΙΑΣ.

Δελτίο τύπου της καμπάνιας ΕΝΕΡΓΕΣ/ΟΙ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΒΙΑΣ, όπως αυτή υλοποιείται στο πλαίσιο της Πράξης 3.2.4. «Υποστήριξη Μ.Κ.Ο. (Γυναικείων Οργανώσεων)» στο πλαίσιο του Ε.Π. «Διοικητική Μεταρρύθμιση 2007 – 2013» σε συνεργασία με τη Γενική Γραμματεία Ισότητας των Φύλων με δικαιούχο την «Ειδική Υπηρεσία Συντονισμού, Διαχείρισης και Εφαρμογής Συγχρηματοδοτούμενων Δράσεων του Υπουργείου Εσωτερικών (ΕΥΣΥΔΕ – ΥΠΕΣ)».